-کاروان رئال مادرید سه شنبه وارد کویت شدند و قرار است در روز چهارشنبه در دیداری دوستانه مقابل تیم ملی کویت قرار بگیرند.

این درحالی است که جشنهای قهرمانی کهکشانی ها روز دوشنبه در شهرداری مادرید به اتمام رسید و آنها صبح روز سه شنبه به سمت خلیج فارس پرواز کردند تا برای اولین در خاک کشور کویت به میدان بروند.

استقبال از کهکشانی ها به بهترین نحو ممکن به عمل آمد. دیدار دوتسانه تیم ملی کویت و رئال مادرید در ورزشگاه خلیفه برگزار می شود که گنجایش 18500 هوادار را دارد و تا صبح سه شنبه تنها 2 هزار بلیط برای فروش باقی مانده بود واین درحالی بود که بلیط های این بازی با قیمتی عجیب و بین 70 تا 415 یورو به فروش می رسید.عارف اسوادل، بانی و رئیس اتحادیه مادریدی «گاو سفید»کویت در این باره گفت:« این بلیطها واقعا گران هستند ولی در کویت تلاش زیادی برای سازماندهی سفر بهترین تیم دنیا به این کشور انجام شده. ما تلاش زیادی را انجام دادیم  و تماشای این بازی دستمزد خوبی برای ماست.»

این قیمتها درواقع تامین بخشی از قراردادی است که رئالی ها با کمیته سازماندهی این سفر به امضا رسانده اند. تنها مشکلی که درانتظار کهکشانی هاست، گرمای فراوان کویت است. عصرسه شنبه دمای هوا دراین کشور بین 36 تا 38 درجه بود و درزمان برگزاری این بازی  دوستانه، دمای هوا بین 33 تا35  درجه خواهد بود.  

درآستانه این دیدار یک شک بزرگ وجود دارد و آن هم لباسی است که رئالی ها دراین بازی برتن خواهند کرد. رئالی ها در زمان معارفه «جزیره مصنوعی »شان درامارات،به احترام اعتقادات مردم مسلمان این کشور، صلیب موجود برروی لوگوی تیمشان را برداشتند. و این احتمال وجود دارد که برای این دیدار دوستانه هم رئالی ها پیراهن هایی را برتن کنند که برروی آن خبری از صلیب نباشد، تابدین ترتیب به مسلمانان ادای احترام کرده باشند.

این بازی تنها رویداد برای سفر کهکشانی ها نبود.آنها بلافاصله بعد از ورود به کویت در هتل ریجنسی مستقر شدند و مورینیو درکنفرانسی خبری شرکت کرد. بعد از آن مراسم استقبال رسمی در کاخ   شیخ صباح الحمد ، به عمل آمد. کسی که تمام هزینه سفر رئالی ها به کویت را متقبل شده است.

 هدف رئالی ها ازسفر به کویت، در استراتژی سران این باشگاه در توسعه نفوذ در قاره آسیاست. منطقه ای که فوتبال درآن به دنبال رشد و پیشرفت است.رئالی ها در راستای حمایت از این استراتژی ، سفرهایی را به چین و کشورهای آسیای شرقی داشته اند و در سال 2008 در دیداری دوستانه مقابل النصر عربستان قرار گرفتند و در آن بازی و در حضور 67 هزار تماشاگر، با نتیجه 1-4 به پیروزی رسیدند

- فلورنتینو پرس، رئیس باشگاه رئال مادرید، اعلام کرد این باشگاه برای پیروز شدن تاسیس شده و معتقد است شاگردان مورینیو در رقابت های این فصل تاریخ ساز شدند.

رئالی ها این فصل با اختلاف 9 امتیازی نسبت به بارسا، عنوان قهرمانی رقابت های لالیگا را برای سی و دومین بار به دست آوردند و پرس بازیکنان تیمش را مورد ستایش قرار داد.

او در گفتگو با خبرنگاران گفت:" ما قول سال گذشته مان برای برگشت به مسیر قهرمانی را عملی کردیم. این باشگاه برای قهرمانی متولد شده و ما هرگز این اتفاق خسته نمی شویم. ما به کارمان ادامه می دهیم و می خواهیم وجه اسطوره ای باشگاه را افزایش دهیم.

این تیم جزئی از افسانه این باشگاه است. رکوردهای این تیم را نمی توان فراموش کرد و شاگردان مورینیو جایگاه ویژه ای در تاریخچه باشگاه خواهند داشت. ما این قهرمانی را در سالگرد 110 سالگی مان به دست آوردیم ومطمئن بودیم که می توانیم این کار را با ارزش هایی که از نسل های قبلی به ما رسیده، انجام دهیم.

استعداد، فداکاری، ایثار و دفاع از این باشگاه یک تیم بی نظیر تشکیل داد که توانست این رقابت ها را با رهبری یک مربی فوق العاده به دست بیاورد؛ مربی ای که در قلب همه رئالی ها جای دارد."

- کریس رونالدو، ستاره رئال مادرید، اعلام کرد که تیمش از کیفیت لازم برای قهرمانی در جام های بیشتر در سال های پیش رو برخوردار است.

رئال شب گذشته موفق شد با پیروزی مقابل مایورکا، به رکورد 100 امتیاز در لالیگا دست پیدا کند؛ رکوردی که تاکنون هیج تیمی به آن نرسیده بود.

رونالدو از اینکه تیمش توانست به این رکورد برسد، بسیار خوشحال است  وامیدوار است که بتوانند به این روند ادامه دهند.

او در گفتگو را رئال مادرید تی وی گفت:" رسیدن به رکورد 100 امتیاز بسیار مهم است. ما از این اتفاق خوشحالیم. اکنون به موفقیت با تیم ملی پرتغال فکر می کنم. و بعد از آن بار دیگر رئال.

این تیم آینده درخشانی دارد زیرا بسیاری از بازیکنان این تیم بین 23 تا 27 هستند. ما آینده فوق العاده ای در پیش داریم."

 – این رضایت‌بخش‌ترین روز او بود. رئال مادرید اتلتیک بیلبائو را در سن‌مامس با نتیجه سه بر صفر در هم کوبید و به اولین قهرمانی لیگ پس از سال 2008 دست یافت. ژوزه مورینیو پنج انگشت دست راست و دو انگشت دست چپش را بالا گرفت تا عدد هفت را نشان دهد: او در دوران مربی‌گری کوتاه خود هفت بار قهرمان لیگ شده.

این هفت قهرمانی در تنها 10 سال به دست آمده، آن هم در شرایطی که او 9 فصل را تا پایان در تیمش بوده. این یعنی مورینیو یکی از پرافتخارترین مربیان تاریخ فوتبال است. او در چهار کشور قهرمانی را به دست آورده: ابتدا در کشورش پرتغال، و سپس در سه لیگ بزرگ اروپا: انگلیس، ایتالیا و اکنون هم اسپانیا. اما این یکی شیرین‌تر بود. این به قول خودش یکی از دشوارترین قهرمانی‌های او بود. او برای قهرمانی باید یکی از سرسخت‌ترین دشمنانش، یعنی بارسلونا را پشت سر می‌گذاشت، تیمی که بسیاری از کارشناسان آن را بهترین تیم تاریخ نام نهاده‌اند.

اما اگر بارسا بهترین تیمی است که تاکنون پا به میدان گذاشته، درباره مربی‌ای که آنها را در سه مرتبه مختلف، در لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان شکست داده چه می‌توان گفت؟ هیچ مربی دیگری مانند مورینیو نتوانسته بارسا را ببرد. پس اگر بارسا بهترین تیم است، آیا ژوزه هم بهترین مربی تاریخ است؟

فاتحان چند لیگ
ا   ارنست هاپل
	این اتریشی اسطوره‌ای هشت قهرمانی لیگ در چهار کشور به دست آورد: با فاینورد، بروژ، هامبورگ و سواروفسکی تیرول. او یکی از سه مردی است که با دو باشگاه مختلف فاتح جام باشگاه‌های اروپا شده (فاینورد و هامبورگ).
تومیسلاو ایویچ
	این مربی اهل کرواسی سه بار با هایدوک اشپلیت قهرمان لیگ کشورش شد و سپس با آژاکس، اندرلشت، پاناتینایکوس و پورتو هم قهرمانی کسب کرد. او هفت قهرمانی در مجموع به دست آورد و با اتلتیکو مادرید هم فاتح جام حذفی شد.
جیووانی تراپاتونی
	هفت قهرمانی سری آ (شش تا با یوونتوس و یکی با اینتر) به دست آورد، و با بایرن، بنفیکا و رد بول سالزبورگ هم قهرمان لیگ‌های مختلف شد. او در سال 1985 یوونتوس را به قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا رساند. او تنها مربی‌ای است که تمامی انواع جام‌های باشگاهی اروپایی، و جام باشگاه‌های جهان را برده.

مقایسه بین مربیان و تیم‌های ادوار گوناگون تاریخ همواره کار دشواری بوده، اما اعداد مورینیو خودش بازگوکننده همه چیز است. او تازه یک دهه است مربی‌گری می‌کند و یکی از معدود مربانی است که در چهار کشور قهرمان شده، و تنها فردی است که در سه لیگ بزرگ اروپا قهرمانی کسب کرده، و تنها یکی از سه نفری است که با دو باشگاه مختلف فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده. او بی‌تردید فرمول پیروزی را در جیب دارد.

مورینیو در فصل اول حضورش در پورتو هدایت تیم را از میانه‌های فصل در اختیار گرفت و اژدهایان را به دو قهرمانی پیاپی در لیگ، یک جام یوفا و یک لیگ قهرمانان رساند و سپس به چلسی رفت و دو بار لیگ برتر را فتح کرد.

او پس از آن که سومین فصل را به منچستریونایتد واگذار کرد در اوایل فصل چهارم از سوی رومن آبراموویچ اخراج شد. او سپس در اینتر دو اسکودتو و یک لیگ قهرمانان را فتح کرد و جام‌های دیگری هم به دست آورد و راهی مادرید شد. او در اولین فصل حضور در رئال جام حذفی را ربود. البته فصل اول او با ناامیدی به پایان رسید؛ رئال با چهار امتیاز فاصله با بارسا قهرمانی لیگ را از دست داد.

اما فصل بعدی او بهتر می‌شد. خودش که چنین وعده داده بود. او به قولش عمل کرد و هفته گذشته لالیگا را فتح کرد. هفت قهرمانی در 10 سال، در حالی که 9 فصل را به پایان رسانده. او دو بار هم نتوانسته قهرمان شود که البته در آن دو سال نایب قهرمان شده.

مورینیو برخلاف مربیان بزرگ پیشین هنوز ناکامی را تجربه نکرده. این مربی متولد ستوبال، از زمان اولین فصل کاملش در پورتو، هر سال دست کم یک قهرمانی به دست آورده، آن هم در چهار باشگاه. او در مجموع 19 عنوان برای تیم‌هایش به دست آورده (شش تا برای پورتو، شش تا برای چلسی، پنج تا برای اینتر و دو تا برای مادرید).

او البته با مادرید مقابل تیمی قرار گرفت که بسیاری آن را بهترین تیم تاریخ توصیف می‌کنند. او تیم پپ گواردیولا را هم شکست داد. سه بار، دو بار با مادرید و یک بار با اینتر.

مورینیو اعلام کرده فصل بعد در اسپانیا می‌ماند و پس از جدایی گواردیولا از بارسلونا به دنبال تقویت هرچه بیشتر تیمش است. هدف اصلی او با مادرید رسیدن به «لا دسیما» است: دهمین قهرمانی تاریخ باشگاه پایتخت‌نشین در لیگ قهرمانان اروپا. او در سال 2010 با اینتر فاتح اروپا شد و فاش کرد که دوست دارد این رقابت‌ها را با تیم‌های سه کشور مختلف فتح کند. این هدف بعدی اوست که اگر به آن برسد دست‌نیافتنی خواهد شد. باب پیسلی، اسطوره لیورپول در دوران فوق موفق خود در آنفیلد سه بار فاتح جام باشگاه‌های اروپا شد، و هیچ مربی دیگری از آن هنگام نتوانسته در این زمینه هت‌تریک کند. انجام این کار با سه تیم متفاوت از سه کشور متفاوت دستاوردی منحصر به فرد خواهد بود.

هر سه تیم پیشین مورینیو البته به او کمک‌های فراوانی کردند و هر سه مخارج بسیار زیادی برای خرید بازیکنان جدید داشتند. خریدهای زیرکانه او در پورتو موفقیت‌های قابل توجهی به همراه داشت، و باید دید او آیا می‌تواند این قهرمانی‌ها را در باشگاهی به دست بیاورد که منابع محدودتری دارد؟ مانند برایان کلاف که با ناتینگهام فارست فاتح جام باشگاه‌های اروپا شد.

البته فوتبال از آن هنگام تغییر کرده و امروزه برای مثال بازی ناتینگهام فارست و مالمو (که در فینال سال 1979 برگزار شد) در فینال بسیار بعید به نظر می‌رسد. شاید بازی پورتو با موناکو در سال 2004 آخرین فینالی بود که بین دو تیم نه‌چندان بزرگ برگزار می‌شد. اکنون ثروتمندها ثروتمندتر شده‌اند و شکاف بین تیم‌ها گسترده‌تر شده. منطقی است که مورینیو به دنبال تیم‌هایی باشد که بهترین فرصت را برای موفقیت در اختیارش بگذارند.

سازگاری مورینیو به زندگی در کشورها، فرهنگ‌ها و رقابت‌های مختلف فوق‌العاده تاثیرگذار بوده. او آماده است که از منطقه آسایش خود بیرون برود، چالش جدیدی بپذیرد، زبان تازه‌ای بیاموزد و کاری کند که باشگاه جدیدش موفق باشد. او تا حالا همیشه همین کار را کرده.

هرچند او بارها مورد انتقاد طرفداران و رسانه‌ها قرار گرفت، اما بازیکنانش او را بسیار می‌ستایند. از کریستیانو رونالدو گرفته تا زلاتان ایبراهیموویچ، تامی بازیکنان بزرگی که آقای خاص با روش خاص خود آنها را هدایت کرده تا می‌توانسته‌اند از او خوب گفته‌اند. آنها عاشق مورینیو هستند. بازیکنان شیفته مربیانی هستند که برنده باشند، افرادی که بتوانند تجربیات شخصی آنها را به اوج برسانند. مورینیو چنین فردی است. او این کار را عالی انجام می‌دهد. او نتایج لازم را گرفته تا احترام بازیکنان را برانگیزد. توجه او به جزئیات را هیچ کس ندارد، و فوتبالیست‌ها اغلب از روش‌های باریک‌بینانه و دقت او در تمرینات شگفت‌زده می‌شوند. او پیش از هر بازی پرونده‌های بسیار دقیق و مفصلی در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد که تمامی اطلاعات مورد نیاز آنها درباره بازیکنان رقیب در آن جمع شده. او مطلقا هیچ چیزی را به بخت و اقبال وانمی‌گذارد. بردن این همه جام، و رکورد 9 سال بدون باخت خانگی در لیگ، این‌ها هیچ ارتباطی با شانس ندارد.

پس آیا او بزرگ‌ترین مربی تاریخ است؟

این بستگی به این دارد که تعریف ما از بزرگی چه باشد. اگر رسیدن به موفقیت پایدار، و ساختن تیم‌های قهرمان متعدد در یک باشگاه – مانند آنچه سر الکس فرگوسن در منچستریونایتد انجام داده یا جیووانی تراپاتونی با یوونتوس دهه 1970 و 1980 انجام داد – ملاک باشد، او به روشنی این صفت را ندارد. او در هیچ باشگاهی از خود سلسله‌ای به جا نگذاشته و با توجه به استراتژی کوتاه‌مدت او برای موفقیت، بعید است چنین کاری انجام دهد.

سپس نوبت به مساله منابع می‌رسد. به جز پورتو، تمامی قهرمانی‌های مورینیو با خرج کردن‌های فراوان به دست آمده: چلسی، اینتر و مادرید همه مبالغ هنگفتی را هزینه کردند تا این مربی پرتغالی تیم‌های درخشانی بسازد. برخی می‌گویند مربیان دیگر هم با چنین منابعی می‌توانستند موفق شوند. بدیهی‌ترین مثال، روبرتو مانچینی در منچسترسیتی است که در آستانه فتح لیگ برتر است.

اما سبک چطور؟ مورینیو 19 قهرمانی در دوران مربی‌گری کسب کرده، اما نسل‌های بعدی هیچ کدام از تیم‌هایش را از روی علاقه، و به دلیل زیبایی یا اصالت به یاد نخواهند آورد. ژوزه نتیجه می‌گیرد، اما بازی زیبا از سبک او درنمی‌آید.

او البته مربی دفاعی نیست، اما تیم‌های او بیشتر از این که به فکر مالکیت توپ و ظرافت باشند در اندیشه عمل‌گرایی و بهره‌وری بوده‌اند. تیم مادرید او شاید استثنا باشد، تیمی که بیش از 100 گل در لالیگا زده، اما این بیشتر از همه به دلیل فلسفه ضدحملات او بوده، و این گل‌ها با مالکیت توپ و پاس‌کاری‌های دقیق به سبک بارسا به دست نیامده‌اند. آیا تیمی از تیم‌های مورینیو را نسل‌های بعدی در کنار آژاکس بزرگ دهه 1970، میلان آریگو ساکی، بارسای گواردیولا یا حتی برزیل قهرمان جام جهانی 1970 به یاد خواهند آورد؟ احتمالا نه.

برای مورینیو احتمالا اهمیتی هم ندارد. ذهنیت او پیروزی به هر قیمتی است، ذهنیتی که باعث شد دوستی سابق او با گواردیولا از بین برود و تبدیل به دشمنی شود، چرا که مورینیو با سماجت به دنبال تحریک گواردیولا بود. انگشت کردن در چشم تیتو ویلانووا، کمک مربی بارسا که مربی این تیم خواهد شد هم شرم‌آور بود و هم مایه تأسف. کلاف البته یک بار به طرفداران خودی مشت زد، اتفاقی که بسیار هم مشهور شد، و دلیو روسی مربی فیورنتینا هم همین هفته پیش بود که بازیکن خود را زیر مشت و لگد گرفت.

چنین رفتاری بی‌تردید چهره مورینیو را لکه‌دار کرده، اما این رفتارها توانایی‌های او در زمینه مربی‌گری را زیر سوال نمی‌برد. تاکتیک او تنها بازی‌های روانی نیست و او مانند گواردیولا سعی ندارد تصویری بی‌نقص داشته باشد. او شاید بهتر بود این کار را می‌کرد. اما بازیکنان بزرگ بسیاری، از جمله دیه‌گو مارادونا و زین‌الدین زیدان هم با حرکات بد، چه در داخل و چه در خارج میدان به دوران بازی خود ضربه زدند. به یاد هم داشته باشیم که گواردیولا رکورد بیشترین کارت قرمز در میان بازیکنان تاریخ بارسلونا را دارد.

مورینیو هنوز خود را در پست مربی ملی نیازموده، اما کمتر فردی وجود دارد که هم در باشگاه موفق بوده باشد و هم در تیم‌های ملی. کارلوس بیلاردو از آرژانتین، لوییز فلیپه اسکولاری از برزیل، رینوس میشل از هلند، فرانس بکن‌باوئر از آلمان و مارچلو لیپی از ایتالیا در هر دو سطح به موفقیت رسیده‌اند، اما موفقیت آنها قابل قیاس با مورینیو در سطح باشگاهی نیست. البته این را نباید نشان بزرگ نبودن این مربیان دانست. تیم ملی را نمی‌توانید با خرید بازیکن تقویت کنید. بازیکنانی محدود در اختیار دارید و باید بهترین بازی را از آنها بگیرید.

شاید هنوز زود باشد درباره مورینیو قضاوت کنیم. او در 49 سالگی هنوز مربی جوانی به شمار می‌رود، و اعلام کرده دست کم 20 سال دیگر مربی‌گری خواهد کرد و شاید هم تبدیل به پرافتخارترین مربی تاریخ شود.

چنین رفتاری بی‌تردید چهره مورینیو را لکه‌دار کرده، اما این رفتارها توانایی‌های او در زمینه مربی‌گری را زیر سوال نمی‌برد. تاکتیک او تنها بازی‌های روانی نیست و او مانند گواردیولا سعی ندارد تصویری بی‌نقص داشته باشد.

اگر او بتواند با نرخ فعلی به موفقیت ادامه دهد، عملا نمی‌توان او را بهترین مربی تاریخ ندانست. پیسلی در 9 سال در لیورپول 20 قهرمانی کسب کرد، در حالی که فرگوسن در آبردین و یونایتد نزدیک به 50 عنوان به دست آورد. تراپاتونی در چهار کشور متفاوت 20 جام کسب کرد. میشل و یوهان کرویف زیبایی را به نتیجه ترجیح می‌دادند ولی آنها هم به موفقیت رسیدند. مربیانی مانند کلاف، هاپل و هلنیو هررا هم نتایج قابل توجهی در شرایط متفاوت گرفته‌اند.

از مربیان فعلی هنوز گواردیولا شاید بتواند مورینیو را به چالش بکشد. مربی بارسا در پایان فصل از این تیم می‌رود. او 13 قهرمانی (که می‌تواند با فتح جام حذفی به 14 افزایش یابد) در تنها 4 فصل باشگاه کاتالان را ترک می‌کند.

پپ موفقیت را با زیبایی در نوکمپ به دست آورد، اما او تمامی مواد لازم، هم از نظر بازیکن و هم از نظر فلسفه فوتبال را در اختیار داشت. او و بارسا هم‌زیستی داشتند و بازتولید چنین نتایج درخشانی در باشگاه‌های دیگر چالشی کاملا متفاوت خواهد بود.

شاید هم دو مربی برتر دوران مدرن را به نظاره نشسته‌ایم. البته در حال حاضر توانایی مورینیو در زمینه کسب نتیجه در چندین کشور، فرهنگ و لیگ متفاوت به معنای آن است که او از گواردیولا برتر است. مربی پرتغالی به قول دیه‌گو مارادونا رییس است. او را دوست داشته باشید یا از او متنفر باشید، او بهترین مربی فعلی است و احتمالا بهترین مربی تاریخ خواهد شد.

- مسوت اوزیل، هافبک رئال مادرید، از اینکه رکورد 100 بازی گونتر نتزر، ستاره آلمانی سابق رئال، را پشت سر گذاشت، اظهار خوشحالی کرد اما تاکید کرد خود را با ستاره سابق فوتبال آلمان مقایسه نمی کند.

اوزیل که در تابستان 2010 از برمن به رئال پیوست، خیلی زود به یکی از ستاره های ثابت رئال تبدیل شد و در این فصل هم نقش مهمی در قهرمانی این تیم در لالیگا داشت.

او در گفتگو با نشریه کیکر گفت:" گونتر نتزر بازیکن فوق العاده ای بود؛ در رئال هنوز به او احترام می گذارند. اینکه به اندازه ای او برای رئال بازی کرده ام، احساس افتخار می کنم اما چنین مقایسه هایی برای من در اولویت نیست. برای من بازی کردن برای رئال اهمیت بیشتری دارد."

ستاره خط میانی ژرمن سپس در مورد اینکه چگونه هم تیمی هایش شکست مقابل بایرن در چمپیونزلیگ را فراموش کردند و مقابل بیلبائو به پیروزی رسیدند، گفت:" من فرصتی برای فکر کردن به شکست مقابل بایرن نداشتیم. ما باید بلافاصله روی بازی های لالیگا تمرکز می کردیم. من هرگز این قهرمانی را فراموش نمی کنم . این پاداشی برای یک سال سختکوشی ما بود."

- فدریکو ایگواین، برادر بزرگتر گونسالو ایگواین که بازیکن میانی تیم کولون سانتا فه آرژانتین است در مورد آینده برادر کوچکترش صحبت کرده است.

او در صحبتهایی که در رسانه های آرژانتینی بازتاب یافته گفته:« برادرم، گونسالو ، از مادرید جدا نخواهد شد. او دررئال احساس آرامش می کند و در آنجا واقعا حس خوبی دارد و بسیار هم محبوب است. در حال حاضر او رئال را ترک نخواهد کرد.»

او درمورد رابطه ایگواین با مورینیو گفت:« برخی رسانه ها برخی اخبار را به صورت نادرست پوشش می دهند  و تمام آنچه روزنامه ها می نویسند، صحیح نیست.»

- داستان از يک مرزبندي شروع شد. از روزي که لاپورتا سکان مديريت بارسلونا را در اختيار گرفت بارسلوناي رايکارد، و بعدها بارسلوناي گوارديولا جام‌ها را يکي پس از ديگري درو کردند و بالانس طرفداران غول‌هاي اسپانيايي به هم خورد.

طرفداران کاذب رئال مادريد پراکنده شدند و بعضا، به اردوي رقيب اضافه شدند! ولي طرفداران واقعي قوهاي سپيد باقي ماندند و پاي تيمي ايستادند که جام نمي‌گرفت، ال‌کلاسيکو‌ها را پي‌در‌پي واگذار مي‌کرد، محبوس مرحله يک‌چهارم‌ نهايي چمپيونزليگ بود و حتي در حوزه اخلاق هم کم آورده بود.

بعد از پايان فصل اول حضور گوارديولا روي نيمکت بارسلونا، طرفداران فوتبال همه لباس "تالکين" به تن کردند و قصه "ارباب حلقه‌ها" را اين بار در لاليگا بازنويسي کردند. رئال مادريد و طرفدارانش لشکر شر داستان بودند با سربازاني از اوک‌ها (په‌په) به فرماندهي سارون (مورينيو). اما جبهه خير، بارسلونا بود و طرفدارانش... لشکري از الف‌ها (ايني‌استا)، هابيت‌ها (مسي) و شواليه‌ها (چابي) به فرماندهي گاندالف (گوارديولا). در اين دنياي جديد، سپيدپوشان رئال سياه سياه بودند و آبي-اناري‌پوشان بارسا، سپيد سپيد.

طرفداران رئال مادريد در دو سال اخير سرمربي را روي نيمکت تيم محبوب‌شان مي‌ديدند که منفور بسياري از فوتبال‌دوستان جهان بوده و هست. ولي صبر و وفاداري آنها نتيجه داد تا پس از کسب جام حذفي (کوپا دل‌ري) در فصل 11-2010 به قهرماني لاليگا در فصل حاضر برسند. طعنه‌آميز است که علي‌رغم حذف بارسا در مقابل ديوار بتني چلسي، آنها مغلوب ضيافت پنالتي‌ها شدند تا بايرن‌مونيخ در خانه، فينال چمپيونزليگ را برگزار کند.

اما قهرماني در لاليگا براي طرفداران رئال مادريد سمبل مقاومت در برابر بهترين تيم دنياست؛ بارسايي که با فوتبال زيبا و تئاترگونه‌اش خيلي از مردم دنيا را به ورزش فوتبال جذب کرده و به کعبه آمال تمام فوتباليست‌هاي جهان تبديل شده است. وقتي يک فصل تمام مي‌‌جنگي و فوق‌ستاره‌هايي چون مسي، چابي و ايني‌استا در لشکر رقيب حضور دارند، يعني تو به معناي واقعي کلمه لايق قهرماني هستي. نکته خاطره‌‌انگيز اين قهرماني هم برد دو بر يک رئال مادريد در آخرين ال‌کلاسيکوي فصل و در حضور تماشاگران کاتالاني نيوکمپ بود که غرور و شکوه را به اردوي رئال بازگرداند.

اين قهرماني متعلق به تمام مادريديسموهاي واقعي است... از رائول و گوتي تا دل‌بوسکه و دي‌استفانو... و البته زيدان! رئالي که با 32 بار قهرماني در لاليگا، 18 قهرماني در کوپا دل ري و 9 قهرماني در ليگ قهرمانان اروپا هنوز هم يکي از پرافتخارترين غول‌هاي فوتبال دنياست.

دوستداران فوتبال پرز را به باد انتقاد مي‌گيرند به جرم خريد ستاره‌هاي گران‌قيمت. ولي آيا شده تا به حال به ترکيب اصلي برترين باشگاه‌هاي اروپا نگاه کنيم و از خود بپرسيم، چند درصد اين بازيکنان دوران ابتدايي فوتبال خود را هم با پيراهن اين باشگاه گذرانده‌اند؟! آيا بازيکنان برتر باشگاه‌هاي قدرتمند حاصل فعاليت تيم‌هاي پايه هستند يا خريدهاي متعدد در فصل نقل‌وانتقالات؟! حتي همين بارسلونا که به لاماسيا مي‌نازد نيمي از بازيکنان ترکيب اصلي خود را خريداري کرده است؛ آن هم نه به مبالغ اندک!

در اين روند چند ساله هميشه ابعاد منفي بازي کاتالان‌ها ناديده گرفته مي‌شد و همگان، به راحتي نکات مثبت بازي رئال مادريد را فراموش مي‌‌کردند. همه از غرور و بداخلاقي‌هاي کريس رونالدو مي‌گفتند و رکورد فوق‌العاده وي (رد شدن از مرز 36گل زده در دو فصل پياپي لاليگا) فقط يک خبر آماري ساده بود. جالب اينجاست که رئال مادريد برچسب بازي تدافعي را به همراه داشت آن هم فقط به خاطر اتخاذ تدابير دفاعي در دو بازي سال (ال‌کلاسيکو). در حالي که معمولا براي بررسي دقيق روند بازي يک باشگاه فوتبال بايد در طول يک فصل بازي‌هاي آنها را زير ذره‌بين گرفت نه دو بازي خاص. باورکردني نيست طرفداران باشگاه‌هاي اروپايي (که در بعضي موارد بازي کند و ملال‌آورشان تماشاگران را در استاديوم‌‌ها به ستوه آورده) تفکرات آقاي خاص در مادريد را تدافعي مي‌‌نامند در حالي که رئال مادريد با 115 گل زده آمار گل بالاتري نسبت به تمام تيم‌هاي اروپايي ثبت کرده است.

آري دوست بارسايي من... من براي پپ گوارديولا احترام فراواني قائلم و مسي را بهترين بازيکن دنيا مي‌دانم... و تو تمام افتخارات باشگاه محبوب من را به پاي قدرت ژنرال فرانکو مي‌نويسي... قهرماني‌‌هاي شما هميشه بي‌‌شک و شبهه بوده و باشگاه محبوب من، هميشه با گاوبندي پيروز مي‌شود. تو سپيد سپيدي و من، سياه سياه!

- رئال با پیروزی 3-0 مقابل سویا، در آستانه قهرمانی در رقابت های این فصل لالیگا قرار گرفت.

رئالی ها که چند روز قبل در چمپیونزلیگ مقابل بایرن شکست خورده و از رسیدن به فینال باز مانده بودند، در این دیدار اجازه ندادند تا این اتفاق روی عملکردشان تاثیر گذار باشد.

در این دیدار مورینیو تیمش را با ترکیب اصلی راهی میدان کرد و تنها استبان گرانرو جانشین سامی خدیرا در ترکیب اصلی شد.

تیم میهمان بازی را بهتر آغاز کرد اما بعد از سپری شدن دقایق ابتدایی، بازیکنان رئال جریان بازی را در دست گرفتند. اولین صحنه جنجالی دیدار در دقیقه 8 رقم خورد. کریس رونالدو در محوطه جریمه سویا سرنگون شد و بازیکنان این تیم معتقد بودند که خوان کالا روی ستاره پرتغالی مرتکب خطا شده است اما داور دستور به ادامه بازی داد.

اما رئالی ها برای رسیدن به گل اول چندان منتظر نماندند. در دقیقه 19 کریم بنزما با یک پاس خوب، کریس رونالدو را در سمت چپ محوطه جریمه حریف صاحب موقعیت کرد و این بازیکن هم با ضربه ای دقیق دروازه حریف را باز کرد.

بعد از این گل، بازیکنان سویا حملات خطرناکی را روی دروازه رئال ایجاد کردند و در فاصله 4 دقیقه، سه بار دروازه کاسیاس را به خطر انداختند اما هیچ یک از این موقعیت ها تبدیل به گل نشد. خوسه آنتونیو ریس، خسوس ناباس و آلوارو نگردو بازیکنانی بودند که نتوانستند دروازه رئال را باز کنند.

در دقیقه 36 رئالی ها پشت محوطه جریمه حریف صاحب یک ضربه آزاد شدند اما ضربه کریس رونالدو از بالای دوازه به بیرون رفت.

در آغاز نیمه دوم، باز هم این بازیکنان سویا بودند که صاحب موقعیت شدند اما نگردو علی رغم پشت سر گذاشتن په په، نتوانست دروازه رئال را باز کند.

اما در مقابل رئالی ها روی اولین موقعیت نه چندان جدی شان به گل رسیدند. کوک، بازیکنان سویا، در داخل محوطه شش قدمی خودی قصد دفع توپ را داشت که توپ بعد از برخورد به بنزما به گل دوم رئال تبدیل شد.

تنها 4 دقیقه بعد، رئال به گل سوم رسید. یک ضد حمله سریع از بازیکنان رئال و ارسال دقیق سرخیو راموس به محوطه جریمه سویا، با ضربه سر زیبای کریم بنزما، به گل سوم رئال تبدیل شد.

 در ادامه بازی رئالی ها توپ و میدان را کنترل کردند و اجازه ندادند شاگردان میشل موقعیت ویژه ای روی دروازه شان ایجاد کنند کریس رونالدو هم چند بار تلاش کرد با گرفتن پنالتی، تعداد گل های زده خود و تیمش را افزایش دهد اما آنتونیو میگل ماتئو، داور بازی، در همه این موارد دستور به ادامه کار داد.

با این پیروزی، رئالی ها در فاصله سه هفته تا پایان رقابت های لالیگا، فاصله شان با بارسا را به 10 امتیاز افزایش دادند.

- به گزارش نشریه مارکا، باشگاه رئال در آستانه امضای یک قرارداد جدید با آدیداس تا سال 2020 است.

مبلغ این قرارداد هنوز اعلام نشده اما مطمئنا از مبلغ 35 میلیون یورویی که باشگاه در این فصل از این کمپانی دریافت کرد، بیشتر خواهد بود.

 این قرارداد، مطمئنا به بهترین قرارداد مالی یک باشگاه فوتبال تبدیل خواهد شد و از قرارداد 30 میلیون یورویی بارسا با نایک بسیار بیشتر خواهد بود.

آدیداس از سال 1998 اسپانسر اصلی باشگاه رئال است و نام کمپانی شرط بندی بی وین نیز از سال 2008 روی پیراهن های این باشگاه دیده می شود.

- به گزارش رسانه های فرانسوی، باشگاه پاری سن ژرمن مذاکرات برای به خدمت گرفتن کاکا و گونسالو ایگواین، دو ستاره رئال مادرید را آغاز کرده است.

به گزارش نشریه اکیپ، ناصر الخلیفه، رئیس باشگاه پاریسی هفته گذشته با این دو بازیکن دیدار کرد وبا آنها در مورد انتقال به پارک دو پرنس به مذاکره پرداخت.

کارلو آنچلوتی به دنبال تقویت تیمش است تا بتواند در رقابت های فصل آینده چمپیونزلیگ نتایح خوبی کسب کند.

کاکا بعد از عملکرد ضعیفی که در دو فصل ابتدایی حضورش در رئال داشت، در این فصل امیدوار کننده تر ظاهر شده اما در 10 دیدار اخیر رئال تنها 2 بار از ابتدا به میدان رفته است.

براساس گزارش ها، با توجه به دستمزد سالیانه  10 میلیون یورویی کاکا، رئالی ها نیز مخالفتی با جدایی این بازیکن ندارند.

از سوی دیگر، تاکید مورینیو بر استفاده از بنزما در خط حمله موجب شده تا در چند ماه اخیر شایعاتی در مورد جدایی ایگواین نیز به گوش می رسد.

رئال مادرید کاسیاس مارسلو, راموس, په په, آربلوا آلونسو, خدیرا رونالدو, اوزیل, دی ماریا بنزما

بایرن مونیخ نویر آلابا, بداشتوبر, بواتنگ, لام شواین اشتایگر, گوستاوو ریبری, کروس, روبن گومز

ژوزه مورینیو، سرمربی رئال، تقریبا همه بازیکنان اصلی اش را در اختیار دارد و می تواند با خیال راحت، بهترین ترکیب ممکن را برای این دیدار انتخاب کند. تنها حضور ریکاردو کاروالیو در این دیدار به دلیل مصدومیت از ناحیه ران در هاله ای از ابهام قرار دارد.

گونسالو ایگواین و کاکا ممکن است در دیدار به ترکیب اصلی برگردند؛ در سمت چپ خط دفاعی هم احتمالا مارسلو به کوئنترائو ترجیح داده خواهد شد.

در سمت مقابل، یوپ هاینکس که در دیدار این هفته بایرن مقابل وردربرمن، به چندین بازیکن اصلی تیمش استراحت داد، می تواند در این دیدار بهترین ترکیب را برای دفاع از پیروزی 2-1 دیدار رفت راهی میدان کند.

باستین شواین اشتایگر آماده است تا بار دیگر در ترکیب اصلی قرار بگیرد اما دنیل فن بویتن و برنو همچنین به دلیل مصدومیت غایب هستند.

• 

  - رئال در همه دیدارهای خانگی این فصلش در چمپیونزلیگ به پیروزی رسیده است و در 10 دیدار از 11 دیدار اخیر اروپایی شان در برنابئو نیز به پیروزی رسیده اند.

  - رئال تنها دو بار در خانه مقابل بایرن شکست خورده و در مقابل 6 بار آنها را مغلوب کرده اند. دو تیم دو بار نیز در برنابئو به تساوی رسیده اند. آمار کلی رئال مقابل تیم های آلمانی در خانه، 17 پیروزی، سه تساوی و دو شکست بوده است.

  - رئالی ها در 22 دیدار از  35 دیدار اروپایی که در دیدار رفت شکست خوردند، در نهایت به پیروزی رسیدند و راهی مرحله بعد شدند.

  - ایگواین، آلونسو، راموس و کوئنترائو در صورت گرفتن یک کارت زرد دیگر، فینال را از دست خواهند داد.

  - بایرن در 4 دیدار خارج از خانه اخیر در چمپیونزلیگ تنها یک بار پیروز شده اما در 13 دیدار اخیرش در همه رقابت ها، 13 پیروزی به دست آورده است.

  - پیروزی 2-0 بایرن مقابل ویارئال در مرحله گروهی، اولین پیروزی باواریایی ها در خانه تیم های اسپانیایی از سال 2001 بود . رکورد بایرنی ها در خانه تیم های اسپانیایی، 5 پیروزی، 4 تساوی و 9 شکست است.

  -  بایرن در رقابت های اروپایی، 46 بار در دیدارهای رفت به پیروزی رسید و تنها 8 بار نتوانست از پیروزی اش دفاع کند.

  - فیلیپ لام، هولگر بداشتوبر، داوید آلابا، ژروم بواتنگ، تونی کروس، لوئیس گوستاوو و توماس مولر در صورت گرفتن کارت در دیدار امشب، فینال را از دست خواهند داد.

- در این مقاله قصد خواهیم داشت به بررسی نحوه استفاده از موقعیت های پیش آمده در اطراف محوطه جریمه توسط دو فوق ستاره حاضر در ال کلاسیکو بپردازیم. کریستیانو رونالدو از رئال مادرید و لیونل مسی از بارسلونا.

در دیدار برگشت ال کلاسیکوی این فصل تیم رئال مادرید به لطف درخشش ستارگانی همچون سرخیو راموس ، آربلوآ و رونالدو توانست بعد از مدت ها تیم بارسلونا را شکست دهد و به نوعی قهرمانی خود در لالیگای این فصل را تضمین نماید. شاگردان ژوره مورینیو با عملی کردن افکار مربی توانمند خود توانستند پیروز ال کلاسیکو لقب گیرند. این دیدار ششمین رویارویی رونالدو و مسی در این فصل بود ، اما به نظر شما در دوئل شب گذشته کدام بازیکن پیروز بود ؟

در اینجا قصد خواهیم داشت ، امتیازات این دو بازیکن و نحوه احتساب این امتیازات را بررسی کنیم :

اگر با نگاهی اجمالی و گذرا به رونالدو و مسی بنگریم ، نمی توانیم این دو بازیکن را بر دیگری برتری دهیم و در نهایت نمره هر دو بازیکن را 10 از 10 خواهیم داد. اما اگر با نگاهی متفکرانه قصد در تفکیک این دو ستاره داشته باشیم به صورت زیر امتیاز خواهیم داد :

 اگر تیم یکی از این دو ستاره بدون گلزنی این دو ستاره به پیروزی خفیف دست پیدا کند ، ستاره تیم پیروز با نتیجه 10-9 پیروز خواهد شد. اگر مسی ستاره تیم پیروز باشد و گلزنی نیز کرده باشد ، مسی با نتیجه 10-8 بر رونالدو برتری خواهد جست. اگر مسی ستاره تیم پیروز باشد و دو گل نیز به ثمر برساند ، مسی با نتیجه 10-7 به برتری خواهد رسید.

بر همین اساس پاس های منجر به گل و پنالتی نیز دارای امتیاز می باشند. بر این اساس اگر رونالدو ستاره تیم پیروز باشد و یک گل را ساخته و پرداخته سازد ، در عین حال یک پنالتی را بدون آنکه خودش مسبب اعلام پنالتی به گل تبدیل کند ، با نتیجه 10-7 بر مسی برتری خواهد جست.

دریافت کارت زرد ، شیرجه زدن برای فریب داور در محوطه جریمه یا هر حرکتی که برای اعلام پنالتی از سوی داور توسط ستاره رخ دهد ، برای ستاره یک امتیاز منفی محسوب خواهد شد.

در شرایط برابر اگر هر دو بازیکن دو کارت زرد دریافت کنند یا دو کارت زرد دریافت کنند ، ستاره ای بر دیگری برتری خواهد داشت که در زمان کمتری نسبت به پابان بازی کارت را از سوی داور دریافت کرده است.

بنده به نوبه خود از کلیه کاربران سایت گل خواهشمندم که این نحوه امتیاز دهی را با نحوه رده بندی بازیکنان در ال کلاسیکو یکسان نیندیشند چراکه مبنای امتیاز دهی در این سیستم کاملا متفاوت است. ما در این مقاله فقط به بررسی رویکرد این دو ستاره با موقعیت های موجود در اطراف محوطه جریمه خواهیم پرداخت.

مسی رو در روی رونالدو   راند به راند

دقیقه هفتم : مسی دو مدافع حریف را جای گذاشت و تلاش کرد تا توپ را با یک پاس چیپ به اینیستا برساند که در بین راه په په ارتباط بین این دو بازیکن را قطع کرد و توپ را در اختیار گرفت. دقیقه یازدهم : مسی با یک ضربه آهسته تنیسی توپ را به اینیستا سپرد ، اما این بازیکن توپ را با یک ضربه پشت پا از روی لبه محوطه جریمه راهی بیرون زمین کرد. دقیقه چهاردهم : مسی در سمت چپ محوطه جریمه سه نفر از بازیکنان حریف را دریبل زد ، اما در نهایت توپ را از دست داد. دقیقه بیستم : مسی در این دقیقه بر روی لبه محوطه جریمه قصد پاس دادن داشت ،که ژابی  آلونسو ارتباط را قطع کرد.	9	دقایق 0 تا 15	10	دقیقه چهارم : تلاش برای ضربه زدن به سمت دروازه : بر روی ارسال اوزیل ازروی نقطه کرنر ، رونالدو قصد زدن ضربه به سمت دروازه داشت ، که این خطر توسط والدس دفع شد. دقیقه ششم : تلاش برای فرار دی ماریا از طریق اقدام به دادن یک پاس در نیمه مسیر ، که این توپ نیز توسط آدریانو قطع شد. دقیقه پانزدهم : در جناح چپ با دریبل زدن بوسکتس و پشت سر قرار دادن وی ، موقعیت ضربه زدن به سمت دروازه را یافت.
دقیقه بیستم : قصد ارسال یک پاس بر روی لبه محوطه جریمه را داشت ، که این پاس نیز توسط آلونسو قطع شد. دقیقه بیست و دوم : مسی پاس پشت پایی را که توسط چابی ارسال شده بود و از ژاوی  آلونسو ربوده شده بود را از دست داد. دقیقه بیست و ششم : مسی با پشت سر قرار دادن ژاوی آلونسو یک پاس زیبا را برای چابی ارسال کرد ، کسی که در یک مصاف تک به تک با کاسیاس مغلوب او شد. دقیقه بیست و هشتم : یک پاس را از نیمه راه برای ته یو فرستاد ، ته یو نیز از سمت چپ وارد محوطه جریمه شد ، قبل از آنکه توپ را از دست دهد.	10	دقایق 16 تا 30	10	دقیقه بیست و پنجم : شلیک به سوی دروازه : رونالدو پاس زیبای بنزما را به زیبایی دریافت کرد اما شوت خود را از زاویه ای بسیار بسته روانه دروازه والدس کرد. دقیقه سی ام : شلیک به سوی دروازه : ستاره پرتغالی رئال مادرید از فضای خالی بین مدافعان به خوبی استفاده کرد و در نهایت پویول را از پیش رو برداشت و از فاصله 25 یاردی شوت زیبایی را روانه دروازه کاتالان ها کرد. .
دقیقه 41 : آفساید : همکاری مسی و دنی آلوز منجر به ایجاد یک موقعیت حساس برای بارسلونا شد ، که در نهایت با شوت مسی به سمت دروازه کاسیاس به اتمام رسید. گرچه کاسیاس در این موقعیت مسی را ناکام گذاشت ، ولی داور خط نیز موقعیت مسی را آفساید اعلام کرد.	10	دقایق 31 تا 45	10	دقیقه 40 : رونالدو از میانه های میدان خود شروع به زدن دریبل کرد و پس از جا گذاشتن پویول در فاصله 30 یاردی از دروازه والدس به سمت چپ متمایل شد و در نهایت نیز سرخیو بوسکتس توپ را از وی ربود. دقیقه 45 : این ستاره پرتغالی از جناح چپ میدان شروع به زدن استارت کرد و سه بازیکن بارسا را از پیش رو برداشت و در نهایت نیز با خطای پویول متوقف شد
	29	مجموع نمرات در پایان نیمه اول	30
دقیقه 47 : مسی در فاصله 20 یاردی از خط دروازه پس از آنکه دو نفر از مدافعان روی پای او تکل نا موفق زدند ، توسط ژاوی  آلونسو متوقف شد  و یک ضربه آزاد بدست آورد. آلونسو به دلیل تکل روی پای مسی با کارت زرد جریمه شد. دقیقه 58 : شوت : مسی در فاصله 20 یاردی از خط دروازه باپای چپ ضربه ای را به توپ زد و این شوت پس از برخورد به په په دفع شد. دقیقه 60 : مسی باردیگر توسط آلونسو متوقف شد و یک ضربه آزاد بدست آورد.	10	دقایق 46 تا 60	10	در دقیقه 48 : آفساید : رونالدو در این دقیقه در موقعیت آفساید یک پاس چیپ از مسوت اوزیل دریافت کرد. دردقیقه 52 : آفساید : رونالدو بار دیگر در موقعیت آفساید قرار گرفت. در این صحنه زمانیکه بنزما به او پاس داد و او نیز به سمت دروازه شوت زد ، داور موقعیت او را آفساید اعلام کرد.
دقیقه 61 : مسی در این دقیقه بر روی خط محوطه جریمه یک و دوی زیبایی را با چابی انجام داد اما در نهایت راموس توپ مسی را زد و اونیز بر راموس مرتکب خطا شد. دقیقه 70 : مسی پس از آنکه با نبوغ خود دو بازیکن را از جریان بازی محو ساخت ، الکسیس سانچس را در موقعیت گل قرار داد تا این بازیکن گل تساوی بارسا را به ثمر برساند.	8	دقایق 61 تا 75	10	دقیقه 72 : گل : رونالدو ابتدا با استارتی تماشایی از کمند مدافعان حریف جدا شد و زمانیکه پاس فوق العاده اوزیل را دریافت کرد ، از زاویه تقریبا بسته ای دروازه والدس را گشود.
دقیقه 78 : مسی از فاصله 30 یاردی صاحب یک ضربه آزاد شد و او نیز با یک ضربه آهسته تنیسی توپ را وارد محوطه جریمه رئال کرد اما در نهایت توپ به بازیکنان بارسا نرسید و موقعیت از دست رفت. دقیقه 89 : تلاش برای گشودن دروازه : در این لحظه فرصت آن را داشت که بر روی سانتر پدرو دروازه رئال را بگشاید.	10	دقایق 76 تا 90	10	دقیقه 76 : در این دقیقه رونالدو اقدام به زدن یک گل بر روی حرکات آکروباتیک نمود که در نهایت داور این حرکت را یک حرکت خطرناک برای دنی آلوز اعلام کرد. دقیقه 85 : رونالدو توسط ماسچرانو  متوقف شد و داور را مجاب کرد که او را به یک کارت زرد جریمه نماید. دقیقه 92+2 : در این دقیقه رونالدو از فاصله 30 یاردی شوتی را به آسمان زد. دقیقه 93+3 : شلیک به سمت دروازه : رونالدو زمانیکه سانتر هیگواین انجام شد ، در فاصله 3 الی 4 یاردی خود را به سمت توپ پرتاب کرد ، اما هرگز نتوانست رئال را سه گله و خود را در این مسابقه دوگله نماید. آنچه از آمار و ارقام مشخص می شود ، آن است که رونالدو در این دیدار برتر بوده است و به نظر مشت آخر را رونالدو همراه به مسی زده است و مسی بدون درخشش وارد رختکن تیم شد.

- رائول گارسیا د لوسا، داور سابق اسپانیایی، اعلام کرد تصمیم آلبرتو اوندیانو ماینکو، داور دیدار شب گذشته بارسا- رئال برای پذیرفتن گل سامی خدیرا درست بوده است.

در این دیدار رئال 2-1 به پیروزی رسید اما بعضی از هواداران بارسا معتقد بودند داور نباید گل اول حریف را به دلیل آفساید می پذیرفت اما د لوسا معتقد است گل رئالی ها کاملا درست بوده است.

او در گفتگو با سایت گل گفت:" گل اول درست بود؛ خدیرا در آفساید نبود و پیش از آن په په هم خطایی مرتکب نشد.

گل بارسا هم درست بود و همین طور گل کریس رونالدو. هیچ اشتباه تاثیرگذاری در داوری وجود نداشت.

اوندیانو ماینکو قضاوت خوبی داشت و بیشتر تصمیماتش درست بود. در نیمه دوم، کارت های زرد عجیبی داده شد اما تصمیمات او در روند بازی تاثیر نداشت.

بازی پرتنشی بود اما ماینکو آن را به خوبی در کنترل داشت. باید به او نمره خوبی برای قضاوت این دیدار داد."