جدول لیگ برتر

- داستان از يک مرزبندي شروع شد. از روزي که لاپورتا سکان مديريت بارسلونا را در اختيار گرفت بارسلوناي رايکارد، و بعدها بارسلوناي گوارديولا جام‌ها را يکي پس از ديگري درو کردند و بالانس طرفداران غول‌هاي اسپانيايي به هم خورد.

طرفداران کاذب رئال مادريد پراکنده شدند و بعضا، به اردوي رقيب اضافه شدند! ولي طرفداران واقعي قوهاي سپيد باقي ماندند و پاي تيمي ايستادند که جام نمي‌گرفت، ال‌کلاسيکو‌ها را پي‌در‌پي واگذار مي‌کرد، محبوس مرحله يک‌چهارم‌ نهايي چمپيونزليگ بود و حتي در حوزه اخلاق هم کم آورده بود.

بعد از پايان فصل اول حضور گوارديولا روي نيمکت بارسلونا، طرفداران فوتبال همه لباس "تالکين" به تن کردند و قصه "ارباب حلقه‌ها" را اين بار در لاليگا بازنويسي کردند. رئال مادريد و طرفدارانش لشکر شر داستان بودند با سربازاني از اوک‌ها (په‌په) به فرماندهي سارون (مورينيو). اما جبهه خير، بارسلونا بود و طرفدارانش... لشکري از الف‌ها (ايني‌استا)، هابيت‌ها (مسي) و شواليه‌ها (چابي) به فرماندهي گاندالف (گوارديولا). در اين دنياي جديد، سپيدپوشان رئال سياه سياه بودند و آبي-اناري‌پوشان بارسا، سپيد سپيد.

طرفداران رئال مادريد در دو سال اخير سرمربي را روي نيمکت تيم محبوب‌شان مي‌ديدند که منفور بسياري از فوتبال‌دوستان جهان بوده و هست. ولي صبر و وفاداري آنها نتيجه داد تا پس از کسب جام حذفي (کوپا دل‌ري) در فصل 11-2010 به قهرماني لاليگا در فصل حاضر برسند. طعنه‌آميز است که علي‌رغم حذف بارسا در مقابل ديوار بتني چلسي، آنها مغلوب ضيافت پنالتي‌ها شدند تا بايرن‌مونيخ در خانه، فينال چمپيونزليگ را برگزار کند.

اما قهرماني در لاليگا براي طرفداران رئال مادريد سمبل مقاومت در برابر بهترين تيم دنياست؛ بارسايي که با فوتبال زيبا و تئاترگونه‌اش خيلي از مردم دنيا را به ورزش فوتبال جذب کرده و به کعبه آمال تمام فوتباليست‌هاي جهان تبديل شده است. وقتي يک فصل تمام مي‌‌جنگي و فوق‌ستاره‌هايي چون مسي، چابي و ايني‌استا در لشکر رقيب حضور دارند، يعني تو به معناي واقعي کلمه لايق قهرماني هستي. نکته خاطره‌‌انگيز اين قهرماني هم برد دو بر يک رئال مادريد در آخرين ال‌کلاسيکوي فصل و در حضور تماشاگران کاتالاني نيوکمپ بود که غرور و شکوه را به اردوي رئال بازگرداند.

اين قهرماني متعلق به تمام مادريديسموهاي واقعي است... از رائول و گوتي تا دل‌بوسکه و دي‌استفانو... و البته زيدان! رئالي که با 32 بار قهرماني در لاليگا، 18 قهرماني در کوپا دل ري و 9 قهرماني در ليگ قهرمانان اروپا هنوز هم يکي از پرافتخارترين غول‌هاي فوتبال دنياست.

دوستداران فوتبال پرز را به باد انتقاد مي‌گيرند به جرم خريد ستاره‌هاي گران‌قيمت. ولي آيا شده تا به حال به ترکيب اصلي برترين باشگاه‌هاي اروپا نگاه کنيم و از خود بپرسيم، چند درصد اين بازيکنان دوران ابتدايي فوتبال خود را هم با پيراهن اين باشگاه گذرانده‌اند؟! آيا بازيکنان برتر باشگاه‌هاي قدرتمند حاصل فعاليت تيم‌هاي پايه هستند يا خريدهاي متعدد در فصل نقل‌وانتقالات؟! حتي همين بارسلونا که به لاماسيا مي‌نازد نيمي از بازيکنان ترکيب اصلي خود را خريداري کرده است؛ آن هم نه به مبالغ اندک!

در اين روند چند ساله هميشه ابعاد منفي بازي کاتالان‌ها ناديده گرفته مي‌شد و همگان، به راحتي نکات مثبت بازي رئال مادريد را فراموش مي‌‌کردند. همه از غرور و بداخلاقي‌هاي کريس رونالدو مي‌گفتند و رکورد فوق‌العاده وي (رد شدن از مرز 36گل زده در دو فصل پياپي لاليگا) فقط يک خبر آماري ساده بود. جالب اينجاست که رئال مادريد برچسب بازي تدافعي را به همراه داشت آن هم فقط به خاطر اتخاذ تدابير دفاعي در دو بازي سال (ال‌کلاسيکو). در حالي که معمولا براي بررسي دقيق روند بازي يک باشگاه فوتبال بايد در طول يک فصل بازي‌هاي آنها را زير ذره‌بين گرفت نه دو بازي خاص. باورکردني نيست طرفداران باشگاه‌هاي اروپايي (که در بعضي موارد بازي کند و ملال‌آورشان تماشاگران را در استاديوم‌‌ها به ستوه آورده) تفکرات آقاي خاص در مادريد را تدافعي مي‌‌نامند در حالي که رئال مادريد با 115 گل زده آمار گل بالاتري نسبت به تمام تيم‌هاي اروپايي ثبت کرده است.

آري دوست بارسايي من... من براي پپ گوارديولا احترام فراواني قائلم و مسي را بهترين بازيکن دنيا مي‌دانم... و تو تمام افتخارات باشگاه محبوب من را به پاي قدرت ژنرال فرانکو مي‌نويسي... قهرماني‌‌هاي شما هميشه بي‌‌شک و شبهه بوده و باشگاه محبوب من، هميشه با گاوبندي پيروز مي‌شود. تو سپيد سپيدي و من، سياه سياه!